موصوف وصفت

اسمي را كه همراه آن صفتي آمده باشد «موصوف» مي‌گوييم موصوف يعني «وصف شده» و در جمله‌ي «باد بهاری وزید.» كلمه‌ي «باد» اسم است و «بهاری» صفتي است كه درباره‌ي آن توضيح مي‌دهد. به ترکیب اسم و صفت، «موصوف و صفت» یا «ترکیب وصفی» می‌گویند.

نکته‌ی1: در زبان فارسي صفت بيشتر به دنبال اسم مي‌آيد و در اين حال اسم و صفت با كسره(-ِ) یا «ی» به هم مربوط مي‌شوند. مانند: درختانِ سبز، ناله‌ی موزون

نکته‌ی2: گاهي ممكن است صفت پيش از اسم واقع شود در اين حالت ديگر به آخر اسم يا صفت، كسره (ـِ) یا «ی» اضافه نمي‌شود. مانند:

سبز قامت        قامتِ سبز

سپید رود        رودِ سپید

البته كلمات «سبز قامت» و «سپید رود» در اينجا يك كلمه‌ي مركّب هستند.

نکته‌ی2: موصوف چه مفرد باشد و چه جمع، صفت آن هميشه مفرد مي‌آيد مثلاً:

 چگونه  موصوف و صفت (ترکیب وصفی) را بشناسيم؟

راه اوّل: اگر «كسره» یا «ی» بين تركيب وصفي (موصوف و صفت) را برداريم و به آخر آن «است» اضافه كنيم، جمله داراي معني است.

بادِ بهاری        باد، بهاری است.

بوی خوش           بو، خوش است.

راه دوّم: به صفت مي‌توانيم «تر» و «ترين» اضافه كنيم اما به اسم نمي‌شود «تر» و «ترين» اضافه كرد.

زیبا        زیباتر ، زیباترین («زیبا» صفت است.)

چهره        چهره تر ، چهره ترین (از نظر معنی درست نیست پس«چهره»اسم است.)

راه سوم : در پایان یک ترکیب «ویرگول» می‌گذاریم و کلمه‌ی دوم را تکرار می‌کنیم و پس از آن فعل «است» را قرار می‌دهیم؛ اگر جمله‌ی حاصل از لحاظ مفهوم درست باشد، آن ترکیب موصوف و صفت است.

ناله‌ی موزون         ناله‌ی موزون، موزون است. (مفهوم جمله درست است پس ترکیب وصفی است.)

باد ربیع             باد ربیع ،ربیع است.(مفهوم جمله درست نیست پس ترکیب اسم واسم یا اضافی است.)

راه چهارم : موصوف معمولا «ی» می‌پذیرد مثلا در ترکیب وصفی «درختِ سبز» می‌توانیم بگوییم «درختی سبز». اما در ترکیب اضافی، اسمی که پیش از اسم یا ضمیر می‌آید، «ی» نمی‌پذیرد.مثلا در ترکیب «درختِ باغ» نمی‌توانیم بگوییم «درختی باغ».

منبع :درس - آزمون فارسی ششم دبستان

مؤلف :جواد فتح آبادی

نظرات شما عزیزان:

سارا الیاسیان

ساعت14:34---9 خرداد 1394

- [ایمیل]

بسیار آموزنده بود

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: